Mount Longonot
Woensdag was er voor Tobias en mij een stevige dag gepland. Het programma bestond hoofdzakelijk uit Mount Longonot. Een vroegere stratovulkaan gelegen op een klein uur rijden van onze verblijfplaats aan het meer van Naivasha. Vooraleer we naar de berg konden moesten er coronatesten worden afgenomen. Die kwamen ze ter plaatsen doen. Om half negen was het zover. Ik moet zeggen dat er slechtere locaties zijn om een coronatest af te laten nemen 😆. Daarna konden we ons richting Mount Longonot verplaatsen. George, onze gids van gisteren, had een chauffeur voor ons geregeld. Aangekomen aan het park en na het betalen van de entrance fee konden we onze wandeling aanvatten. We zouden geen gids nodig hebben omdat het te volgen pad duidelijk zou zijn. Zonder dat we het wisten waren we na nog geen vijf minuten het verkeerde pad aan het volgen. Omdat we steeds langs de berg aan het wandelen waren en niet omhoog gingen begon er een belletje te rinkelen. Na een telefoontje naar George wisten we dat er niets anders op zat dan terug te keren. Aan het kruispunt volgden we dit keer het linkse pad. dit leiden ons naar de voet van de berg waar de klim kon beginnen. Die was redelijk pittig maar de moeite waard. Boven aangekomen was het uitzicht adembenemend. We zochten ons een mooi plekje uit waar we onze broodjes konden opeten. Daarna wandelden we de vulkaan rond om zo ook het hoogste punt te bereiken. Hier kon Tobias zijn drone bovenhalen voor een paar mooie video's en foto's. Na zo'n drie uur waren we rond en konden we aan de afdaling beginnen. Daar kwamen we onze chauffeur al tegen, die kwam de berg al opgelopen. Hij ging dagelijks met vrienden lopen dus dat stelde niet veel voor voor hem.
Lake Naivasha
Bij onze aankomst aan het verblijf rond 20 na zes hadden we niet veel tijd meer vooraleer we de volgende activiteit zouden beginnen. Om half zes hadden we namelijk een boottocht op het meer van Naivasha gepland. Prof. Saulo, die ook in de buurt verbleef, zou meegaan maar was nog niet gearriveerd. Met andere woorden, we hadden nog wel even tijd om ons op te frissen. Rond iets voor zes arriveerde de professor en konden we er aan beginnen. Tijdens de tocht werden er vissen in het water gegooid waar de ene arend na de andere op afkwam. Ook zaten er heel wat nijlpaarden verscholen in het water die onze aandacht trokken.
Het laatste avondmaal
's Avonds volgden het laatste avondmaal met Prof. Saulo in de hoofdrol. Het zou de laatste keer zijn dat we elkaar in levende lijve zouden zien. Na het plaatsen van onze bestelling en met een drankje erbij was het tijd voor een gezellige laatste babbel. Hij gaf ons nog enkele wijsheden mee als onze "tweede papa", zo noemde hij zichzelf 😀. Het was een heel mooie afsluiter van onze tijd samen. We zullen hem zeker niet vergeten en hopen hem snel weer te zien, misschien wel eind dit jaar in België. Hij was de beste promotor die we ons hadden kunnen inbeelden. Bedankt!
Reactie plaatsen
Reacties