Waterpark ‘Wild Waters’
Om het weekend goed te beginnen, hadden we voor vandaag een uitstap gepland naar het waterpretpark ‘Wild Waters’. Hier waren we al een aantal keer voorbijgereden op weg naar de winkel en steeds sprongen de waterglijbanen in het oog.
We zijn om kwart voor negen vertrokken om tegen negen uur aan te komen, wat het openingsuur zou zijn volgens Kjel. In Belgische tijd was dit ook inderdaad het openingsuur maar daar zitten we niet dus waren we een uur te vroeg.
Na een uurtje wachten, stonden we stipt om 10 uur klaar om binnen te gaan. Eerst hebben we ons dan snel omgekleed en dan zijn we naar de zwembaden vertrokken. Hier waren we voorlopig alleen met ons vieren.
We zagen al snel dat de glijbanen nog niet aangezet waren. Niet goed wetend wat te doen, gingen we dan maar even in het kinderbadje zitten. Hier zagen we dan een medewerker van het park op ons afkomen. Hij vertelde ons dat we konden kiezen welke glijbaan we wilden doen. Na kort overleg onder ons vieren, beslisten we rustig te beginnen met de rode glijbaan. Hiervoor namen we een band van de stapel en vertrokken we samen met de medewerker naar boven. Eenmaal boven, zette hij de glijbaan aan en na een korte uitleg vertrokken we naar beneden.
Na dit een aantal keer gedaan te hebben, besloten we een andere glijbaan te proberen. De eerste glijbaan werd dan afgezet door de medewerken waarna hij met ons meekwam naar de volgende glijbaan om deze aan te zetten.
Zo hebben we ons tot de middag bezig gehouden en hebben we alle werkende glijbanen uitgetest. Hierna hebben we ’s middags eten besteld. Kjel en ik een hamburger en Tobias en Daan een pizza.
Na de maaltijd vertrokken we weer naar de glijbanen. Doorheen de dag waren er steeds meer mensen bijgekomen waardoor het zelfs mogelijk werd om meerdere glijbanen tegelijk aan te laten. Na nog een aantal glijbanen gedaan te hebben, was het om drie uur tijd voor het pronkstuk van het park. Dit was een glijbaan die maar één uur per dag werkte. Deze begint met een buis die te smal is om rechtop te kunnen zitten en neemt een steile aanloop. Na een hele hoop snelheid opgebouwd te hebben, kwamen we in een soort grote trechter waarin we een aantal rondjes draaiden om uiteindelijk door een gat naar beneden te vallen.
Wanneer deze glijbaan weer gesloten was, zijn we vooral nog van de zwarte glijbaan geweest. Deze glijbaan was donker vanbinnen en moest gedaan worden met een band. We hadden al snel door dat we veel sneller vooruitgingen wanneer we elkaar vast hielden en als een treintje naar beneden gingen. Na dit een tiental keer gedaan te hebben, steeds met mij vanachter aan de staart, besloot ik om ook eens vooraan de trein te gaan zitten. Het ging goed tot de laatste bocht naar links. In deze bocht ben ik op spectaculaire wijze zwaar op mijn gezicht gegaan. Na het laatste rechte stuk van de glijbaan nog zonder band verder te schuiven, konden we de schade opmeten. Gelukkig kwam ik er met de schrik en een bult en schaafwonde op het gezicht vanaf. De glijbaan zal er waarschijnlijk zwaarder aan toe geweest zijn maar dat was moeilijk te zien in het donker.
Hoe dan ook heb ik me na dit accident maar even rustig aan de kant gezet om even te bekomen.
Meer is er vandaag niet meer gebeurd.
Reactie plaatsen
Reacties