Niet zijn slimste zet
Na een vermoeiend maar onvergetelijk weekend hadden we besloten om maandag uit te slapen. Aangezien we niet meer voldoende eten hadden gingen Tobias en ik naar de grote winkel in Nyali, op zo'n 20 min rijden van de universiteit. Wanneer we de universiteit verlieten deed Tobias teken op de eerste beste tuktuk chauffeur. Niet zijn slimste zet want ik zag al van ver dat dat ding zijn beste jaren gehad had. die 20 min werden al snel een dik half uur. Maar goed, we waren er geraakt. Voor we aan het winkelen begonnen gingen we eerst geld afhalen omdat we tegen het einde van de week de huur moeten betalen. volgende week verhuizen we namelijk naar het nieuwe verblijf. Daarna kon het echte werk beginnen. We hadden een boodschappenlijstje opgesteld waar we wel even zoet mee waren. Brood, beleg, drank, … de dagdagelijkse benodigdheden dus. Uitgezonderd de chips en appelcider. Die waren voorzien voor ons wekelijks molmomentje. Na het winkelen keerden we terug naar de universiteit. Intussen was het al middag en aten we een boterham in ons huisje. Na de middag gingen we aan de slag voor onze masterproef. Tegen de avond moest er een eerste versie van de bronnenstudie worden ingediend. Hier waren we nog de hele namiddag mee bezig. Tegen de avond had Kjel iets te eten klaar gemaakt. Vis en rijst met groentjes eronder. Het was weer lekker! Rond 21u was het dan tijd voor ons molmomentje. Met de chips en de appelciders trokken we richting het bureautje. Daar maakten we er nog een gezellige avond van.
Reactie plaatsen
Reacties