Vissen, slangen en ruïnes
Zaterdag was onze laatste dag in Kilifi. Ons werk op de biogas site zat er op en we zouden vandaag Kilifi zelf gaan ontdekken. Dit idee hadden we eerder deze week al laten vallen en Professor Thomas stelde voor om met hem en zijn dochters een aantal plekken te gaan verkennen. Na het uitchecken in het hotel hadden we met Thomas om 10u afgesproken. De eerste tussenstop was op een paar 100m van ons hotel. Een kleine vissersclub op de plaats waar vroeger de veerboot aanmeerde. Deze namen de mensen vroeger toen er nog geen brug was. Daarna reden we naar de overkant. Hier was een klein bootbedrijfje gevestigd die boten maakten en opknapten. Op diezelfde plek was er ook een serpentarium en ruïnes. De slangen waren minder interessant maar het bezoek aan de ruïnes was zeker de moeite waard. We hadden dan ook een gids die ons de verhalen achter de vervallen gebouwen vertelde. Hij studeerde toerisme en deed daar zijn stage. Ik was erg onder de indruk van zijn uiteenzetting, zeer boeiend. Alhoewel ik er op dit moment nog maar weinig van kan herinneren. De ruïnes waren van scholen, een moskee en andere huisjes. Voor Tobias was dit het ideale moment om zijn drone boven te halen. Ook stonden er op site héél grote bomen, indrukwekkend.
Op weg naar de kliffen
De volgende stop was opnieuw een bootclub maar deze keer iets exclusiever. dat zag je ook aan de menukaart want het was de bedoeling om daar een hapje te eten. We hadden ook het idee om een boottocht te maken maar ook die was aan de hoge kant. Tobias en ik hadden dit nog wel zien zitten maar Prof. Thomas wou liever verder. Voor het vervolg van onze citytrip had Thomas niet meteen nog iets voorzien. Tobias stelde voor om de kliffen te gaan bezoeken. Dit had hij online gevonden. Met Google Maps als GPS vertrokken we vol goede moed richting de zee. Al snel weken we van de verharde weg af en belanden we op een zandweggetje. Dit ging redelijk vlot tot de zandweg overging in een zandbak. Daar stonden we dan, de wagen van Thomas ging geen kant meer op. Thomas bleef er al bij al kalm bij en begon de wielen uit te graven. We hielpen en samen met twee jongens kregen we de auto uit het zand. Ik dacht dat Thomas het nu wel voor bekeken zou houden maar daar dacht hij anders over. Hij vroeg aan voorbijgangers de route naar de kliffen en zette vastberaden door. Het volgende obstakel was een heuvel door het bos met op het pad stenen en boomwortels. Nadat we de berg over waren, kwamen we aan een steengroeve waar de ene vrachtwagen na de andere ons passeerde. Uiteindelijk zaten we op de juiste weg richting de zee. Thomas parkeerde de auto op zo'n 100m van de zee. Na vijf minuten stonden we aan de kliffen ...
Stukske eten en naar huis
Het was ondertussen al 15u en we hadden nog nog niets gegeten. Thomas stelde voor om naar een lokale eetgelegenheid te gaan waar ze wel eens vaker met het gezin gingen eten. Op het menu stond (kip) kebab, iets wat we nog niet gegeten hadden tijdens ons verblijf hier. Het was fijn om eens iets anders te eten. Als laatste activiteit gingen we naar het strand, een leuke afsluiter van de dag. Voor we terugkeerde passeerde we nog langs de winkel voor het gezin van Thomas. We zouden een Uber nemen die ons zou oppikken aan Pwani University, maar die waren niet beschikbaar. Thomas zou eens navragen bij een chauffeur die hem regelmatig vervoerd. Hij moest toevallig die richting uit en we konden dus met hem meerijden.
Reactie plaatsen
Reacties