Een sportieve ochtend
Vandaag zijn Leon en ik om 6:30 opgestaan om te gaan lopen met Lil Caphy, een student die ik gisteren heb ontmoet. Lil Caphy is niet alleen een student maar ook een zanger/rapper met veel talent. Hij kwam aan op zijn slippers en liep raar genoeg gewoon met ons mee op zijn slippers en een lange warme broek aan. Ook hier was dus het verschil te zien tussen gewoontes/levensstandaarden in Kenia in vergelijking met België. Na onze loopsessie was uiteraard een douche nodig. Omdat de douche in ons huisje voorlopig niet werkt moesten we ons douchen in publieke douchen op de universiteit, die een stuk minder proper waren en zelfs zonder douchekop, maar dat hoort er nu eenmaal bij. Op de weg naar douche hebben we een nieuwe vriend ontmoet, Brian, ook een student. Brian was zeer geïnteresseerd in onze cultuur en in het leven in België en Leon en ik waren zeer geïnteresseerd in het leven in Kenia. We hebben ook gepraat over de impact van Covid hier in Kenia. Covid heeft een zeer beperkte impact hier in Kenia, met weinig sterftegevallen (in de orde van 1 per dag).
Een toeristisch uitstapje
Uiteraard horen bij ons avontuur ook een aantal toeristische uitstapjes en een beetje vakantie af en toe, we wouden dan ook ons eerste uitstapje maken vandaag. Onze eerste uitstap is naar Mama Ngina road, een toeristische dijk langst de zee met rotsen aan het water om op te zitten en veel kraampjes om eten en souvenirs te kopen. Voor dat we vertrokken hebben we weer een nieuwe vriend ontmoet, een student die ook Brian heet (een veel voorkomende naam in Kenia). Brian kwam naar ons toe en was heel geïnteresseerd in ons en in wat we hier komen doen. We hebben dan ook voor de eerste keer een tuktuk genomen om naar Mama Ngina road te gaan. De zalige wind die we in het gezicht voelden in de tuktuk deed echt deugd.
Eenmaal aangekomen in Mama Ngina road was het veel drukker dan verwacht. De drukte kwam door Valentijn en sommige kraampjes die in het thema van Valentijn waren. Maar deze drukte verpeste onze pret niet. We hebben ons met een lekker ijsje op een rots aan het water gezet. Dit was echt een magisch plekje met een prachtig uitzicht, het geluid van de golven en zeewind in het gezicht. Even verderop zat een koppel, de man vertelde ons dat er krabben zaten op de rotsen en liet deze zien aan ons. Zo zijn we uiteindelijk aan de praat geraakt en hebben we een fijn gesprek gehad en samen gelachen, we hebben samen ook een foto genomen. Na nog even te genieten op de rosten zijn we verder gaan wandelen.
Naarmate we verder wandelde werd het steeds drukker en drukker, ik had het gevoel dat ik fel bekeken werd vanwege de blanke huidskleur, door corona zijn wij één van de enige blanken hier waardoor we fel opvallen. De constante ogen op ons gericht is geen fijn gevoel maar het went wel, gelukkig is dit in de universiteit in beperktere maten aanwezig. Toen we rechtsomkeer maakte om terug richting een rustiger plekje te wandelen om de tuktuk terug te nemen kwamen we voor de eerste keer in aanraking met de corrupte politie, gelukkig sprong professor Saulo na één telefoontje direct in de auto om ons te komen helpen en om het probleem op te lossen. Even later in de auto zei professor Saulo dat we hem als vader hier kunnen bekijken en dat hij altijd voor ons klaar staat, het is een fijn gevoel om te weten dat professor Saulo altijd voor ons klaar staat en dat we op hem kunnen rekenen. Bedankt professor Saulo om er altijd voor ons te zijn! Na onze toeristische uitstap hebben we lekkere patatjes gegeten met worst, klaargemaakt door Kjel. Na een avondje relaxen kropen we dan ook ons bed in.
Reactie plaatsen
Reacties